حجت السلام ایمان کسایی :
یکی از مسائل مهمی که انسان در زندگی با آن روبرو ست رشد و موفقیت و پیشرفت در زندگی است. اساساً چه زمانی می توانیم خود و یا دیگران را ارزیابی کنیم که به چه میزان در زندگی پیشرفت کرده ایم. این مسئله برای مربیان در کار تربیتی نیز مطرح است؛ که محور رشد و ملاک پیشرفت در متربیان چیست؟ آیا نظم در پوشش، ادب در گفتار، موفقیت در تحصیل ، ملاک روشد متربی است؟ عدم پاسخ گوئی شفاف به این سوال هم ما را در ارزیابی خود و دیگران دچار اشتباه میکند و هم نمیدانیم محور حرکت در زندگی خود را به چه موضوعی اختصاص می دهیم.
خداوند بالا ترین ارزش
متفکرین شرق و غرب نظرهای مختلفی را پیرامون این موضوع مطرح کرده اند ؛ اما از نگاه دینی در بستر زندگی انسان، خداوند ارزشهایی را آفریده است که این ارزشها کمال مطلوب هستند و هر انسانی هر چه به این ارزشها نزدیکتر شود، رشد و پیشرفت بیشتری کرده است. به عنوان مثال خود خداوند متعال بالاترین ارزش است.
هرچه انسان صفات الهی در وجودش نمود بیشتری پیدا کند خود صاحب ارزش میشود. نظام ارزشی در عالم نظام واحدی است. ارزشها نسبی نیستند؛ اینکه برخی قائل به نسبیت اخلاق هستند چون قائل به نظام ارزشی نیستند. می گویند پسند مردم مهم است. ممکن است در یک زمان مردم پوشش را بپسندند، حجاب میشود ارزش و در یک زمان پوشش را نپسندند حجاب و حیا می شود ضد ارزش.
نگاه دین به نظام ارزشی
اما از نگاه دینی خداوند نظام ارزشی را به صورت حقیقتی غیر قابل تغییر آفریده است. نه اینکه انسان خالق و یا تغییر دهنده آن باشد. لذا اخلاق جزء نظام ارزشی است. همیشه فعل اخلاقی خوب و ارزشمند است. نه اینکه انسان به خاطر پول و قدرت و… اخلاق را زیر پا بگذارد به همین منظور است که می بینیم ابی عبدالله، آقا امیرالمومنین در جنگ با دشمن اخلاق را رعایت می کردند. با اینکه دشمن سابقاً آب را روی ایشان بسته بود اما ایشان به محض تسلط بر رودخانه، آب را بر روی دشمن باز کردند.
لازم به ذکر است انسان فطرتاً گرایش به ارزشها دارد. خداوند فطرت را قوه محرکه انسان برای حرکت به سمت نظام ارزشی قرار داده است.این حرکت نه به دلیل نیاز بلکه به دلیل گرایش فطرت به خوبی ها و ارزش هاست.
توضیح این مطلب را در نوشتار بعد پی خواهیم گرفت.
بازدیدها: 10
